Nimbim

Hoe we aan dit plaatsje kwamen weet ik niet meer, maar toen we op de heenweg in Baron Bay verbleven in de salto dog ( we wisten toen ook nog niet dat volgens de huiseigenaresse salto dog betekende dat het een vies huis was)ngingen we naar Nimbim. Het zou een hippie dorpje zijn en aangezien wij in de hippietijd zijn opgegroeid met alles erop en eraan leek ons dit wel heel erg leuk.
Op de heenweg wisten we binnen 5 minuten dat als je bij de commercial centrum begaf en dan naar de bibliotheek doorstootte, dat daar dan bij de bibliothecaris een koelkast stond waar de echte Nimbim chocolaatjes en cakejes te koop zijn.
De sfeer in het dorpje ademde een oude hippiesfeer uit, wat betekend dat de gemiddelde leeftijd van de bewoners toch wel heel aardig de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt.
We zagen ook een beschilderd busje uit Baron Bay waar toeristen een half dagje Nimbim deden. Alles in het dorp is van hemp gemaakt, er worden veel kruiden verkocht en alles lekker aan de prijs want ja, het blijft toch exclusief, al die armbandjes, ringen, sjaaltjes en niet te vergeten de wierook.
We hebben toen onze roadtrip weer vervolgt richting het zuiden.
Pas toen we de terugtocht gingen plannen en we eruit waren dat dit via het binnenland zou gaan verlopen en toen bleek dat we qua tijd wel een nachtje over hadden kwam daar toch weer Nimbim boven drijven.
Nu wilden we er wel overnachten. Dit was ingewikkelder als gedacht vooral omdat wij niet in een youthhostel willen slapen. Uiteindelijk hebben we een alleraardigst optrekje midden in de natuur gevonden zo'n 4 km van Nimbim.
Toen we er gisteren voor de tweede keer aankwamen hadden we nu wat meer tijd om alles eens goed te bekijken.
Het commercieel centrum met de koelkast was er, en er waren nu wat meer straatverkopers die wat tweede handse kleding aan de man probeerde te brengen. Een tarot leester die druk was met een klant. Zeker 4 of 5 vrouwen, die als je ze van achter zag er zeer jeugdig uitzagen maar als ze zich dan omdraaide echt de pensioengerechtigde leeftijd hadden. Het blijft schrikken, ik noem het het Armand effect.
Na wat rondgekeken te hebben op een terrasje, gingen we rondwandelen in het dorp, er waren toch ook best wel veel kinderen die hier opgroeien. Uiteindelijk gingen we in het plaatselijke Nimbim hotel voor packbackers wat drinken. Vanuit een ooghoek zagen we de tarot legster haar geld in de gokmachines gooien. Al snel kwam er een oude hippie die we herkende van de straatverkoop naar ons toe om een praatje te maken. Ze zei dat ze vermoeden dat we niet van daar kwamen ( terwijl wij toch echt onze mooiste en best lijkende hippiekleding hadden aan getrokken) Ik greep direct mijn kans om te vragen hoe dit dorp ooit opstaan is. Nou dat wist ze wel want ze was erbij geweest.
In 1973 was er voor het eerst in navolging van Woodstock een festival gehouden en daarna elk jaar opnieuw. Heel vroeger was dit gebied van de aboriginals, met een heilige berg, daarna was het een zuiveldorp en langzaamaan hebben de hippie het over genomen. In de avond zijn er bandjes er wordt muziek gemaakt en ook wel wat verhandeld. Het commercieel centrum is tenslotte maar tot 16:00 uur open. Toen we 4 km buiten Nimbim in ons hotel zaten hoorde we drummen, ik dacht dat het de harmonie was maar Annet dacht dat ze met z'n alle aan het bongo-en waren, daarin moest ik haar wel gelijk geven. Nee ik denk niet dat er een harmonie in Nimbin is.